zondag 8 november 2009
F L O W
ohhhh.... time sure flies!
Al ruim 4 maanden niets gepost hier... heel druk geweest met andere dingen. In de eerste en laatste plaats met mezelf.
Ik zat al een tijdje niet lekker in mijn vel, veel gebeurd en weinig een plek gegeven, op mijn werk liep het niet zoals ik wilde, vaak het gevoel van teveel te doen in te weinig tijd, erg lastig voor een controlfreak... en waar was ik? ik was mezelf gaandeweg ergens verloren... en dan uuuuuuuuren achter de pc, forummen als afleiding voor de 'echte wereld'.
Via de huisarts heb ik hulp gezocht bij een coach, maar de wachtlijst duurde maanden! In die tijd heb ik me gerealiseerd dat ik twee dingen kon doen... me overlaten aan het gegeven van de wachtlijst en afwachten tot het traject ging starten óf meer loslaten en me bezighouden met wat ik wel in mijn macht had. Ik heb gekozen voor het laatste en dat bracht me al veel verbetering. Ik hield het klein, bij mijn gezin, met vallen en opstaan.
In september ging ik van start met de coach. Gezamenlijk kwamen we tot de conclusie dat er veel nog rauw verdriet in me zat en veel gevoelens van 'afscheid'. Ze stelde me voor om op te schrijven waar ik mee zat, het verdriet van me af te schrijven en hoewel ik normaliter wel een schrijverig type ben... ik kreeg geen letter op papier.
Aan de vooravond van de eerste verjaardag van mijn dochter heb ik Gehuild, met een hoofdletter. Het gebeurde en ik mócht het van mezelf, voor het eerst in lange tijd eens niet snel wegvegen, zuchten en weer doorgaan. Mijn tranen droogden niet die avond. Maar het mocht, en het was goed. Ik mocht mijn emoties voelen. En het voelde als opluchting.
Op mijn werk deed ik m'n ding, maar ik werd er niet gelukkig van. Ik had onderbuik gevoelens. Gevoelens die werkelijkheid bleken te zijn. Pijnlijk om te constateren dat het waarheid is, maar het gaf me ook de kracht: ik kán vertrouwen op mijn onderbuikgevoel, het bedriegt me niet. Het triggerde me, dit kwam zo aan mij... dat kon ik niet maar laten gebeuren!
Ik ging met mezelf aan de slag: wat wil ik, wat vind ik belangrijk, wat kan ik, wat zijn mijn doelen: gezin, werk, leven! en hoe kan ik die doelen realiseren?
Het proces wat ik al was begonnen is door het lezen van het boek van Stephen R. Covey opeens in een sterke stroom veranderd. Het gaf me acuut inzicht in wat ik aan het doen was en waarom het niet lukte! De mist is weg, ik kan mijn landschap weer zien en het uitzicht bevalt me! ;-)
Ik laat de dingen die ik niet direct kan beheersen los (en dat waren er nogal wat) en stuur hetgeen ik wel kan sturen. Dit basisprincipe toe te passen, brengt me succesjes in relaties, werk en mijn gezin. Het werkt, het komt uit mezelf en dat is een heerlijk gevoel, euforisch zelfs.
En het is als een vliegwiel, het is zo dynamisch, dingen komen samen en versterken elkaar. Mijn overstromende energie geeft anderen energie, er komen echt veranderingen tot stand, het werkt! Mijn creativiteit stroomt weer, al is het op dit moment met name in mezelf, mijn gezin en mijn werk(relaties), mijn f l o w . Ik ben zo blij dat ik mezelf hervonden heb, of eigenlijk... de verbeterde versie van mij.
Waarom ik dit serieuze stuk op mijn blog schrijf?
Ik hoop van harte dat het je raakt en dat het misschien ook voor jou een inspiratie kan zijn om eerst te beginnen bij jezelf en niet bij al het andere dat je probeert te beheersen...
Wellicht niet nu of morgen
als jij er klaar voor bent
Daarom ...
Mijn inspiratie:
Stephen R. Covey - De zeven eigenschappen voor succes in je leven ISBN9789047002208 (The 7 Habits of Highly Effective People)
first things first
Michael Bungay Stanier - Find Your Great Work napkinsize solutions to stop the busywork & start the work that matters
en in bijzonder fraaie vormgeving:
greatworkmovie
eightprinciples
keep you posted!
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
3 opmerkingen:
Heeee, daar ben je weer! Ik had je al gemist de laatste tijd.
Goed van je dat je jezelf weer hebt gevonden. Knap en wat een lef dat je de stap hebt genomen om dat te doen!
Geniet van alles en iedereen die je dierbaar is.
Liefs Judith
Het is zeker héél herkenbaar. Ik heb heel wat zitten "als", "ja, maar", "misschien" en "waarom" geroepen. Eigenlijk om me te verontschuldigen of te verklaren waarom.... Terwijl de verklaring gewoon in mijzelf zat. Ik zat mezelf in de weg, omdat er "dingen" in de weg zaten waardoor ik mezelf liet wegduwen of dacht, ach dat kan wel even zo en vervolgens bleef dat zo en raakte ik mezelf kwijt. Maar als je dát beseft! en je denkt "barst, dát wíl ík niet!". Dan is dat een begin/start van jezelf! Eerst eng, want wat zullen anderen wel niet denken (lekker belangrijk pff), omdat ik anders reageer. Maar dan blijkt dat een heleboel dingen die ik anders/duidelijker zeg gewoon geaccepteerd worden!
Wat heb ik dan toch lang moeilijk gedaan!?!, maar ja, da's niet zo gek. Ik WAS mezelf niet meer! En nu: af en toe een beetje niet, maar een héleboel wel!
Succes met het vinden naar jezelf en weer lekker in balans gaan voelen met alles wat je doet en leuk en belangrijk vindt!
Groetjes, Collie
Wat goed om weer eens wat van je te horen en je verhaal te lezen!!
Heel veel succes met alles!
Grt. Nel
Een reactie posten